Sesje RPG

Marcix

Ból pleców przypomina ci o tym, że masz je rozerwane. Nie wątpisz w to, że któryś z mięśni jest rozerwany. Odcinasz kolejną mackę potwora, obie chowają się do wody. Słyszysz plusk wioseł tuż przed sobą. Nagle z mgły wypływa elfia łódka z elfem znanym jako Somel i z Cearią, elfką z łukiem. Tym razem również trzyma łuk zwrócony w twoją stronę. Po dokładnym celowaniu wypuszcza strzałę w kierunku twojej nogi.

Godsbane

- Wy przypłynąć by dobić Arrrg?! Arrrg będzie was straszyć zza grobu!! - siadam bezsilnie.

Marcix

Usiadłeś na czymś podłużnym i miękkim. Strzała Cearii automatycznie wbiła się pod twoje krocze. Siknęło sporą porcją czarnej wydzieliny. Głównie z powodu twojego ciężaru. Macka - jak się domyślasz, wyślizgnęła ci się ze strzałą spod twardego dupska zanurzając się gwałtownie w wodzie.
-Uważaj, to nie jest miejsce na bezczynne siedzenie. Gdzie masz wiosło? Płyń za nami. Mam podejrzenia.- zaczął się czepiać Somel, po czym zawrócił łódkę.

W tym czasie Dargo został odwieziony na wyspę. Po wyjściu z łódki zostawiono cię na jakiejś skale przy brzegu. Za sobą masz mały lasek. Elfy wyruszyły stosunkowo niedawno, więc powinny wrócić lada chwila. Po drugiej stronie mgły słyszałeś odgłosy walki i chlupot wody.

Godsbane

- Ano nie miejsce nie miejsce, a samiście mnie po nocy w głupia orkowska tratwa z toporkiem zamiast wiosła wysłali, zamiast poczekać 15 minut. Arrrg mówił, że nie zna jezioro. - patrzę obrażony na elfa. - Jak Arrrg ma wam pomagać jak od początku wy próbować mnie zabić? Arrrg za informacje oczekować teraz pomoc znachora na rany i porządna mięsna kolacja. - wiosłuję starając się podążać za łódką.

Dargo

idę wgłąb wyspy rozglądając się w którym miejscu elfy rozbiły obóz oraz wypatrując ich samych

Marcix

-Kolacja? W środku nocy? Nie wystarczył ci mój sernik?- zapytała się Arrrga Cearia siedząca z tyłu łódki. Wreszcie przebijacie się przez mgłę i widać niewyraźne zarysy wyspy. Księżyc zniknął zakryty chmurami. Łódka elfów dobija do odzianej mrokiem wyspy. Po wyjściu elfów z tratwy Somel bierze ją pod pachę, razem z wiosłem.

Dargo wchodzi w ciemny las. Drzewa rosną na tyle rzadko, aby można było przejść pomiędzy nimi. Mijając kilka małych polanek docierasz do większej, na której zauważasz postacie Mayiana i Chiereona, którzy siedzą przy jakimś wyjątkowo dużym dębie rosnącym na środku łąki. W trawie słychać samotnego świerszcza.

Godsbane

- Wy poczekać. Arrrg trochę się omyje. - wciągam tratwę na brzeg. Kucam przy linii brzegowej i zaczynam się myć. Jak doprowadzę się do uznawanego przez orki stanu czystości ruszam za nimi.

Marcix

Usuwając większość śladów po czarnej mazi doprowadzasz siebie do orkowskiej czystości. Elfy poczekały na ciebie, po czym ruszyliście razem wgłąb lasu. Klucząc pomiędzy drzewami docieracie do dużej polanki z ogromnym drzewem pośrodku. Przy polanie znajdujecie Darga. Gdy niebezpieczeństwo mija, ty dostajesz 45 punktów doświadczenia za walkę w ochronie własnego życia.

Dargo

podchodzę do elfów i siadam przy nich i przyglądam się temu dużemu dębowi *ciekawe czy celowo jest on taki duży czy to tylko przypadek?*

Marcix

Mayian siedzi obok gadającego do siebie Chiereona. Przypomina to trochę proces tworzenia łódki, tyle że oba elfy siedzą przed rozszerzającą się powoli dziurą w olbrzymim drzewie. Wygląda na to, że drzewo ma około 3 metrów średnicy.
-Witaj, Dargo. Czy jest z tobą reszta?- spytał się niespodziewanie Mayian bez odwracania głowy.

Dargo

uśmiecham się i odpowiadam elfowi -brakuje jeszcze Arrrg'a i naszego "przewoźnika" z łódką. Jeżeli robicie łódź dla Arrrg'a to nie jest to konieczne ponieważ on prawdopodobnie zrobił już sobie tratwę-

Marcix

-Ależ nie... odpowiedział Mayian -Robimy właśnie mieszkanie z drzewa. Potrwa to jeszcze kwadrans, jak nie dłużej.

Dargo

-Bardzo ciekawy pomysł. Ale zapewne wymaga to z waszej strony wielkiego nakładu energii oraz skupienia więc będę już cicho i nie będę przeszkadzał. Jedynie jeżeli pozwolicie to będę obserwował wasze poczynania.- odpowiadam elfowi po czym nadal wpatruję się w drzewo

Marcix

Dziura w drzewie stale się powiększa, odkrywając w nim małą, ciemną jamę. Jest na tyle duża, żeby można było przez nią wejść. Zauważasz również kilka innych, formujących się otworów, jeden na wysokości większej dziury, dwa nieco wyżej.

Dargo

obserwuję dalsze poczynania elfów oczekując na koniec ich pracy