Sesje RPG

Varin

- Nie ma na co czekać, zapoznaj mnie z nią - Spokojnie odpowiedziałem.

Marcix

-Hehehe... Więc, pozwól, że dotknę twojej głowy.- rzekł, po czym zbliżył się do ciebie zdejmując skórzaną rękawiczkę z jednej ręki. Kolor jego dłoni jest kremowy, nie tak jak u ciebie.

Varin

Nie mam nic przeciwko. Jeżeli miałby jakieś złe zamiary, nie wskrzeszałby mnie. Czekam na to, co stanie się dalej.

Marcix

Draatis chwyta swoją nagą ręką mocno za twoje czoło. Czujesz jego długie palce za skroniami. Po wymruczeniu jakiejś formułki czujesz, jak miedzy tobą a nekromantą zachodzi jakiś transfer many. Nie wiesz dokładnie, gdzie powędrowała twoja magia, a gdzie jego. Czujesz, jakby zamieniły się częściowo miejscami, jak przelewana woda z jednego naczynia do drugiego, tyle że bardzo szybko. Po chwili nekromanta z tajemniczym uśmiechem kończy rytuał. Swędzi cię czoło.

Dargo nie zauważa nigdzie w pobliżu Mystery'ego.

Varin

Drapię się po czole i zwracam się do nekromanty - Co teraz? - Powiedziałem głosem głodnym wiedzy. Czy się udało? Oby...

Marcix

-Oczywiście. Odczuwam, że nie wiedziałeś nawet o mojej obecności w twojej głowie. W najbliższym czasie postaram się ciebie tego nauczyć. Mamy wiele do zrobienia.- odpowiedział Draatis.
-Nie traćmy czasu i chodźmy wzdłuź tego pasma gór. Tak dla świadomości są to góry Astryckie.- twój ożywiciel rusza z uśmiechem w lewo, wzdłuż skalnego pasa.

Varin

Gdy usłyszałem, iż w najbliższym czasie ma zamiar mnie tego nauczyć, zamyśliłem się przestając słuchać.
*Muszę wyciągnąć z niego jak najwięcej...*
Ruszyłem za mężczyzną.

Marcix

Kah razem z nekromantą podążają wzdłuż pasma gór. Nie minęła nawet godzina, gdy na pionowych skałach pojawiają się strome, wyrzeźbione schody.
-Gdy już będziemy na górze, niewiele będzie nas dzielić pzred dotarciem do Fortecy Umysłu. Uważaj, jest tutaj stromo. Nie mam zamiaru ciebie składać.- to mówiąc Draatis zmierza w górę podpierając się wszystimi kończynami na krętym natłoku stopni.

Dargo wychodzi z karczmy, oczywiście zauważasz żebraka siedzącego pod ścianą. Nie zmienił położenia.

Varin

Biorąc przykład z przewodnika używając także rąk, w milczeniu podążam w górę.

Marcix

Kah podąża za Nekromantą aż na sam szczyt. Gdy wchodzisz na samą górę, twoim oczom ukazuje się obszar za górami: lasy, pola, drogi, rzeki, oraz miasta i wioski. Nieco dalej widać zapadający się w ląd duży obszar wodny, prawdopodobnie morze, lub ocean.
-Uff... Muszę chwilę odsapnąć... Jestem wykończony- stwierdza Draatis. Po chwili odpoczynku rusza wzdłuż ścieżki wydeptanej pośród skał. Patrząc na przewodnika dostrzegasz w oddali miejsce, w którego kierunku zmierza. Jest to pałac z wieloma spiczastymi wieżyczkami.

Varin

Nie ciekawi mnie gdzie idziemy, bylebyśmy doszli. Słowa są teraz zbędne, jedynie zajmują czas.
Podążałem w spokoju za nekromantą.

Marcix

Idziecie wzdłuż skalistego pasma, gdzieniegdzie rośnie trawa lub bliżej nieokreślony krzaczek zaliczający się do kosodrzewiny.
-Za życia też byłeś taki zatwardziały?- zapytał się spokojnie Draatis.

Varin

Sięgam do pamięci... pustka.
- Za życia? Jakiego życia?... - Odpowiadam, nie przypominając sobie, co było przed moim przebudzeniem.

Marcix

-A, nie ważne...- odparł nekromanta. Idziecie jeszcze przez chwilę, gdy nagle Draatis zatrzymuje się przed całkiem sporą skałą. Trzymając krok na przód jeszcze przez parę sekund, pochyla swoje ciało na lewo od ścieżki, za skałę. Upada cicho na kępę trawy, po czym szybko odwraca się do ciebie podpierając się rękoma z poważną miną.
-Na bok..!- rzucił cicho.

Varin

Bez namysłu zrobiłem to, co nekromanta.
- Bardzo miła wycieczka - Powiedziałem do siebie pod nosem.