Sesje RPG

Varin

Wbiegam do osady. Szukam jakiegoś ostrego przedmiotu, którym mógłbym przebić jakąś część ciała, by udać, że się zabiłem lub zabito mnie.

Marcix

Zanim usłyszałeś zaskoczone odgłosy reszty, byłeś już za palisadą. Zauważasz dwie osoby: małego krasnoluda niosącego wiadro z wodą. Po zobaczeniu ciebie wypuszcza wiadro z rąk, rozlewając jego zawartość na ziemię. Stoi obok wielkiego, drewnianego posągu w kształcie dzika, zerkającego srogo na każdego, kto stoi w wejściu, oraz łysego krasnoluda z białą brodą, strugającego nożem drewniane pale. Siedzi na ławce opierając się o ścianę drewnianego, niskiego domu. Nie okazuje zbytnich emocji widząc ciebie, tylko na parę sekund przerywa struganie, po czym kontynuuje zajęcie. Zauważasz, że ma już kilka dzid na swoim koncie, są postawione pionowo wsparte o framugę otwartych drzwi chaty, dwa metry od starca.

Varin

Podbiegam szybko po dzidę. Szukam wzrokiem kryształu, który mógłby się znajdować w posągu na środku wioski.

Marcix

Dziadek nie zwraca na ciebie uwagi, dalej struga. Hmm... Posąg stoi dalej, wcale nie zamierza ci pomóć w odszukaniu tego, czego szukasz. Tak czy siak, będziesz musiał podejść bliżej. Mały krasnolud ucieka spod posągu, a ty słyszysz bliskie kroki krasnoludów. Zdaje się, że za parę sekund wyjdą zza bramy aby ci dokopać.

Varin

Podchodzę do posągu i szybko oglądam go z każdej strony, a także szturcham dzidą. Kiedy krasnoludy wchodzą do wioski i spostrzegają mnie, wbijam sobie dzidę pod lewe żebra, żeby nie zabiło mnie kompletnie, ale by wyglądało na śmierć... po czym padam na ziemię.

Marcix

Posąg był nieco dalej, niż mógłbyś dobiec w tak krótkim czasie. Krasnoludy zobaczyły cię, gdy byłeś już w połowie drogi do posągu. Odwracając się zostałeś zmuszony do wykonania poprzednio ustalonej akcji. Zadajesz sobie 8x3 (24) punktów obrażeń w wymuszonym ciosie krytycznym. Dzida nie wbiła się nawet do połowy szerokości ciała, ale miała szansę na uszkodzenie jakiegoś narządu. Upadasz na ziemię, krasnoludy dobiegają do ciebie. Słyszysz ich zdyszane głosy. Czujesz dotyk dłoni na twojej szyi. Po chwili głos szarobrodego mówi:
-Cholera. Sam się zabił. Na pewno był w to wmieszany. Musiał ktoś go nasłać.- słyszysz inny, nieznany, chrypiący głos:
-Uhmm... To pewnie czarni! Przez cały czas nas gnębią! Trzeba się temu przeciwstawić!- teraz mówi znowu szarobrody:
-Myślisz, że mamy szansę? Nie łudź się, sam wiesz, że próbowaliśmy.- nagle jakieś ramiona gwałownie przewracają cię na bok, po czym wyjmują przedmioty z plecaka. Okazuje się, że był to szarobrody:
-Co my tu mamy...

Varin

Czekam...

Marcix

Krasnolud przeszukuje twoje rzeczy:
-Jakaś kartka... Ma tutaj wypisane jakieś cele..? A więc to tak! Miał nas obrabować z pieniędzy i Oka Dzika! A to szubrawiec!- na to odzywa się drugi, chrypiący głos:
-Równie dobrze on sam mógł to napisać i mieć zamiar wręczenia tego komuś. Widzisz, miał przy sobie pióro do pisania!

Varin

Leżę w bezruchu.
*Wreszcie coś inteligentnego wpadło im do tych kudłatych pał...*

Marcix

-Wywleczcie go do lasu- powiedział szarobrody. Para rąk wyciąga z twojego plecaka resztę rzeczy, po czym czujesz dwa mocne uściski na kostkach. Jesteś wleczony po ziemi.

Varin

Czekam, aż zostaniemy z krasnoludem sami gdzieś przy lesie.

(Neta nie miałem, sorka. Witam ponownie.)

Marcix

Patrząc nieruchomo w niebo nie dostrzegasz wiele na ziemi. Jedynie czubek swojego nosa.

Varin

Oczekuję spokojnie, aż krasnoludy się zatrzymają, wtedy podnoszę lekko głowę by połapać się gdzie się znajduję.

Marcix

Krasonludy zatrzymują się dopiero po kilku minutach marszu w śpiewie ptaków. Gdy ciebie puszczają, zauważasz, że jesteście głęboko w lesie. Jeden z nich, łysy krasnolud, którego plecy odziane w kolczugę widzisz z tyłu, mówi:
-Myślisz, że to dobre miejsce?- drugi odpowiada:
-Taak... Tyle tutaj wilków, że zjedzą go zaraz po tym, jak odejdziemy.