Sesje RPG

Dargo

*heh... raz kozia śmierć... może przeżyję...* myślę po czym wskakuję do wody i staram się przepłynąć w jakiś sposób na drugą stronę

Marcix

W najbliższym czasie nie miałeś kontaktu z wodą. Z głośnym pluskiem zanurzasz się po czubek głowy w mroczne i zimne odmęty. Jezioro musi być dość głębokie, a wyspa ma w tym miejscu obsuniętą linię brzegową, skoro nie czujesz dna. Nie jest ci łatwo wypłynąć na powierzchnię, gdy szok termiczny paraliżuje ci mięśnie. Czujesz lekkie pieczenie w okolicach klatki piersiowej, po czym wydajesz z siebie stęknięcie, któremu towarzyszy chmura bąbelków powietrza uchodzących do góry. Zanim zacząłeś się dusić zdążyłeś wypłynąć na powierzchnię. Twoje płuca nadal są pod powierzchnią wody, a z braku przyzwyczajenia do pływania trudno ci oddychać. Z każdym machnięciem ramion zbliżasz się do drugiego brzegu, coraz bardziej oswajając się a wodą. W końcu dopływasz do małej wysepki. Wychodzisz na trawę przy brzegu. Z braku innego miejsca wyczerpany padasz wśród paproci. Leżąc na twarzy odpoczywasz chwilę do momentu gdy masz jej wystarczająco żeby móc podjąć jakieś działanie.

Dargo

podnoszę się z ziemi i rozglądam po okolicy poszukując czegoś nadającego się na zasłonę lub drzwi do naszego "mieszkania"

Marcix

Oprócz paproci w dużych ilościach zauważasz również wierzbę z opadającymi do tafli wody gałązkami, które na pewno mogłyby się przydać do zrobienia jakiejś zasłony. Widocznie wcześniej jej nie zauważyłeś. Pień drzewa rośnie dobre 5 kroków od brzegu, a uginające się pod własnym ciężarem gałęzie rosną nawet tak daleko nad wodą, że musiałbyś się wychylić aby je dosięgnąć. Ściana gałęzi jest najgęstsza od strony jeziora, tak więc spokojnie można zmieścić tu mały oddział piechoty nie narażając na obserwacje z drugiej wyspy bądź z reszty lądu dookoła jeziora. Poniekąd drzewo wygląda dość przerażająco w półmroku. Słyszysz ciche stukanie. Gdy okazuje się że to tylko drobny deszcz, od razu czujesz się odprężony. Gdyby nie światło księżyca, pomyślałbyś, że widzisz przed sobą siedzącego, spasłego olbrzyma z rękami w wodzie. Od wierzby prowadzi zarośnięta drzewami mała aleja kierująca się na środek wyspy. Ciekawe, co może być dalej, gdzie twój wzrok nie przebija się przez ciemność. Wpatrywanie się w noc męczy trochę twoje oczy, jednak odkrywcza sytuacja nie daje ci nawet myśleć o śnie. Twój wzrok pada na kolejny element wierzby, dużą dziuplę powstałą w wyniku naturalnego pęknięcia drzewa. Zieje pustką pół metra nad ziemią, sama w sobie jest na tyle duża, że mógłbyś się tam wcisnąć w razie potrzeby. Wcześniej uznałbyś ją za nieco przyduże wybrzuszenie kory.

Dargo

podchodzę do wierzby od strony jeziora, wyciągam miecz i ścinam odpowiednią ilość gałęzi aby wystarczyła na zasłonę wejściową. Od czasu do czasu zerkając w "alejkę" *samemu wolę się tam nie zapuszczać... gdyby coś tam było co by mnie mogło zaatakować to wątpię w nadejście pomocy...*

Marcix

Gałęzie są dość twarde i giętkie, ale i tak byłaby z nich dobra kotara do drzwi. Aleja ciągnie się przed siebie a na jej końcu widać jakąś prostą konstrukcję ułożoną z kamieni. Jest słabo oświetlona światłem księżyca, co zmusza twoją fantazję do kolejnych interpretacji. Jakaś studnia? Z drugiej strony wydaje ci się to idiotyczne, żeby studnia była na środku jeziora z wodą pitną. Bulwiaste kształty poszczególnych kamieni nadają całości kształtu przycupniętego golema. Czy wszystko musi ci się kojarzyć z niebezpieczeństwem..?

Dargo

ścinam nadal gałązki po czym gdy mam ich już odpowiednią ilość, chowam je do plecaka i ruszam w stronę alejki *przyjrzę się tylko chwilkę... może nic się nie stanie...*

Marcix

W miarę zbliżania się do owego kopczyka stwierdzasz, że owe zbiorowisko kamieni jest małą kapliczką z nieszczelnym zadaszeniem z gałęzi. W samym środku, mając po trzech stronach ściany kamieni, jest postawiona mała figurka jakiejś postaci wykonana z jakiegoś kruszcu. Dostrzegasz także kilka zwiędłych i uschniętych kwiatów w pustych butelkach po obu stronach figurki, pewnie dlatego, żeby nie było tu tak pusto. Kilka kamieni leży obok kapliczki. Nie dostrzegasz żadnych skał w pobliżu tak więc jesteś zdania, że owe kamienie wypadły kiedyś ze swoich pierwotnych miejsc w murku.

Dargo

podchodzę bliżej kapliczki i przyglądam się uważnie figurce która się w niej znajduje

Marcix

Postać wyryta w żółtym, litym kamieniu ma 20 cm wysokości. Przedstawia kobietę w długiej sukni, z rozwianymi, falowanymi włosami opadającymi na plecy. Ma wzniesione do góry ręce oraz twarz spoglądającą w górę, zdaje się z zamkniętymi oczami. Ma rozpromieniony wyraz twarzy.

Dargo

*hmmm... skoro to kapliczka to pewnie postać jakiejś elfickiej bogini... więc może warto by było skorzystać z okazji i pomodlić się do Niej??*po chwili namysłu klękam przed posążkiem i zaczynam się modlić -O wielka Pani. Proszę dopomóż mi w mojej podróży udzielając mi jakiejś umiejętności która pomoże mi w mojej przygodzie lub części uzbrojenia lub broni która pomoże mi w starciach z nieprzyjaciółmi. Proszę dopomóż mi. Cześć Ci i chwiała.- po czym wstaję i spokojnie wychodzę z kapliczki i zmierzam w kierunku wierzby od której ucinałem gałęzie na zasłonę

Marcix

Po modlitwie nic specjalnego się nie dzieje. Posążek ma twarz nadal zwróconą w górę, jakby cię ignorował. Nie musiałeś nawet wchodzić do kapliczki. Skoro jest wielkości studni, jej przeznaczenie nie kryje się w wchodzeniu do niej. Docierasz spowrotem do wierzby. Sądzisz, iż masz wystarczającą ilość cienkich i długich witek.

Dargo

podchodzę do brzegu jeziora aby stać na wprost miejsca z którego przypłynąłem *heh... i znów się trzeba zamoczyć... wskakuję do wody i płynę w kierunku brzegu a po wyjściu z wody kieruję się w stronę dużego drzewa w którym mamy tymczasowo mieszkać

Marcix

Pływanie poszło ci nawet lepiej, niż poprzednim razem, mimo kolejnego balastu w postaci gałęzi. Znowu wychodzisz z wody. Nasiąknłęy nią twoje ubrania, w rezultacie szybciej się męczysz, dźwigając dodatkowo ciężar wchło0niętego płynu. Robi ci się zimno. Po jakimś czasie docierasz do wielkiego drzewa, znowu mijając po drodze Arrrga.

Dargo

podchodzę do dużego drzewa po czym rozglądam się za elfami z którymi tu przybyłem