Sesje RPG

Marcix

Łysol wygląda na najmniej podchmielonego ze wszystkich, pewnie dlatego to on przemówił. Pozostali dwaj głupio się uśmiechają. Dla identyfikacji zapamiętujesz, że jeden z nich jest gruby i ma garba, a drugi, siedzący za łysolem ma krótkie, blond włosy sterczące do góry. Obaj trzymają w ręku kufle piwa.
-Pracy szukasz! Ha!- odzywa się blondas, wykrzywiając twarz. Po tym odzywa się łysy:
-No, no, no... Potrzebujesz pieniędzy? W takim razie, umówmy się tak. Bijemy się po mordach i przegrywa ten, kto pierwszy padnie z wycieńczenia. Powiedzmy, 20 sztuk złota. Umowa stoi?

Ronnon

-A co jeśli przegram?
Mówiąc to próbuje ocenić jakie mam szanse na pokonanie pijaka.

Marcix

Łysol wstał, przeciągnął się i wyszedł do przodu parę kroków.
-To oczywiste, w takim razie to ty płacisz 20 sztuk złota. Mam nadzieję, że nie będziesz wtedy kombinował, bo wtedy moi koledzy z chęcią się tobą zajmą.- tutaj wskazał na uśmiechających się w tyle pijaków, którzy uchylili od boku fałdy luźnych strojów, znacząco pokazując drewniane pałki.
Wracając do ich względnie trzeźwego towarzysza, po ocenie jego budowy i pokaźnych rozmiarów brzuch ściśnięty grubym pasem w prosty sposób wnioskujesz, że twoja siła i masa nie ma najmniejszych szans w konwencjonalnym starciu z niższym, ale cięższym rywalem.

Ronnon

-Jedna chyba zrezygnuję, nie jestem osiłkiem i nie mam szans, a nie mam czym zapłacić.
Po wypowiedzi wskazuje palcem na budynek z kamienną podstawą i pytam się:
-Może jednak będzie pan tak miły i powie mi co to za budynek?

Marcix

-Powiem ci, mimo że nie chciałeś sie ze mną nawet zmierzyć. Ale w przyszłości będziesz mi coś winny. Ten dom należy do naszego sołtysa, ale nie znajdziesz go tam, bo wielmoż pojechał doglądać karczowania lasu drogą na północ stąd.- tu wskazuje na odcinek drogi niknący za karczmą, będący zarazem przedłużeniem drogi, którą przyszedłeś na placyk -Będzie dopiero wieczorem, masz jeszcze całe pół dnia, jeżeli coś od niego chcesz. Jest wygadany, właściwie to z nim powinieneś rozmawiać.

Ronnon

-Dziękuję za pomoc, porozmawiam z nim jak wróci.
Mówiąc to odchodzę i kieruję się w stronę budynku z szyldem przedstawiającym nożyczki.

Marcix

Stanąłeś przed drewnianym gankiem, w którym zostały wbudowane drzwi z małym okienkiem z kwadratową szybą zasłoniętą od środka firanką. Po bokach ganku widnieją dwa większe okna, również przysłonięte firankami i zamknięte. Widocznie prywatne interesy w tej wiosce są dobrze chronione. Od strony północy powiał wiatr, wiejąc ci od tyłu w prawą stronę pleców. Okolica jakby na chwilę umilkła. Ciszę przerwał huk zatrzaskiwanego okna na poddaszu domu, przy którym stoisz.

Ronnon

Stojąc w miejscu wyszukuję wzrokiem osoby która zatrzasnęła owe okno.

Marcix

Zauważyłeś jakiegoś starszego człowieka z brodą, trzymającego jeszcze przez chwilę klamkę okienka na poddaszu. Przez ułamek sekundy patrzy się na ciebie marszcząc brwi, po czym znika gwałtownie zaciągając na okno białą firankę.

Ronnon

Odchodzę od budynku rozmyślony i siadam obok pręgierza i wyczekuje powrotu sołtysa.

Marcix

Kilka osób przeszło przez plac. Twoje czekanie przerwał dzwonek po otwarciu drzwi, przed którymi niedawno stałeś. Zza nich wychyla się starzec widziany w oknie. Rozglądnął się, a następnie pokiwał w twoją stronę dłonią, dając ci wyraźny znak, abyś podszedł. Starzec po chwili znika za drzwiami, pozostawiając je uchylone.

Ronnon

Wstaję zaciekawiony i wchodzę do domu z szyldem z nożyczkami zamykając za sobą drzwi.

Marcix

Zamykasz drzwi przy dźwięku dzwoneczka zawieszonego nad nimi. Po odwróceniu możesz przyjrzeć się wnętrzu domu: Stoisz w małym, prostokątnym przedsionku. Gdybyś zatrzymał się dalej, byłbyś już w znacznie większym pomieszczeniu stanowiącym cały parter budynku. Dookoła jest pełno skrzyni zapełnionych różnorakimi tkaninami. Na bocznych ścianach większego pokoju widnieją regały i kilkurzędowe półki, na których znajduje się kilka papierowych pudeł oraz masa przyrządów, takich jak naparstki i kłęby nici. Na środku postawione jest drewniane (mało co w tym domu nie jest drewniane) biurko, za którym są schody z barierkami prowadzące na piętro, umiejscowione bokiem do wejścia.
Przy biurku stoi starszy mężczyzna z siwą (prawie białą), krótko przystrzyżoną brodą i równie krótkimi włosami. Jest nieco wychudzony, a wskazują na to luźno wiszące na nim ubrania w kolorze głównie brązowym i szarym. Kołnierz białej koszuli wyraźnie kontrastuje z ciemnym swetrem. Zanim zdążyłeś się dokładnie porozglądać, starzec odezwał się:
-Słuchaj, rzadko widuje się tutaj elfów. Co cię tu sprowadza? Tylko mów szczerze. Jesteś jednym z wygnańców?- czujesz się nieco zaskoczony pytaniami, biorąc pod uwagę to, że nie pamiętasz niczego, co miało miejsce dalej niż trzy godziny temu.

Ronnon

Nabieram powietrza i opowiadam moją historię starszemu mężczyźnie:
-Niestety nie umiem odpowiedzieć na pytanie dotyczące wygnańca. Ostatnią rzeczą jaką pamiętam jest to że obudziłem się na kamieniach pod urwiskiem z bardzo ciężkimi ranami. Miałem przy sobie miksturę, która po wypiciu całkowicie mnie uzdrowiła. Następnie udało mi się skontaktować z wilczycą, która zaprowadziła mnie do pewnego wieśniaka z wozem pełnym snopów siana. Udałem się za nim i dotarłem do tej wioski.

Marcix

Starzec wygląda, jakby nie był do końca przekonany.
-Właśnie widzę, że jesteś jakiś poobdzierany. Nie mogłeś trafić lepiej. W naszej wiosce, Maveros, istnieje warsztat tkacko-krawiecki, na którego terenie właśnie się znajdujesz. Mam na imię Ninar, a ty jak się zwiesz?