Sesje RPG

Marcix

Jest wieczór, a ty walczysz ze snem, wpatrując się we własnoręcznie skrzesane ognisko na tle rozległego, iglastego lasu. Niedawno rozstawiłeś obóz u podnóży nieznanego ci pasma górskiego. Robi się chłodniej, a jedzenia starczy ci conajwyżej do następnego dnia. Zaczynasz się nawet zastanawiać, czy dobrze zrobiłeś, uciekając z domu, ale świadomość tego, że jesteś przybranym dzieckiem pary wieśniaków, których kiedyś uważałeś za rodziców trzyma cię zdala od wioski rybackiej, w której spędziłeś prawie 18 lat swojego życia, od niemowlęcia aż do teraz.

Xanxus

Wiele myśli zapląta mi, głowę, ale mój charakter, nie pozwala mi się z nimi za długo mierzyć. "Zawsze mogło być gorzej " myślę. Chce usnąć ale nie mogę, myśli choć nie chciane nadal potrafią powrócić. Przewracam się na drugi bok, zaczynam marzyć i rozmyślać o rzeczach które mogą mi się przydarzyć w przyszłości, chciał bym zostać poszukiwaczem przygód. Marzenia zawsze pozwalały mi zasnąć, ostatnią rzecz jaką pamietam przed uśnięciem to myśl "byle do rana".

Marcix

Odwracasz się w kierunku oświetlonych przez ognisko wysokich skał, pod którymi znalazłeś schronienie. Majaczące na niej cienie działają kojąco na twoją napiętą psychikę. Wkrótce, skulając się pod kocem udaje ci się zasnąć.

...

Budzi cię poranne światło i natarczywy śpiew jakiegoś ptaka nieopodal. Jest zimno, ale na pewno cieplej niż wieczorem. Wzrost temperatury jest tylko kwestią czasu. Nowy dzień należy do ciebie.

Xanxus

- Ach - westchnąłem rozglądając się wkoło, i przeciągając, po śnie.
Spanie na trawie, głazach, kamieniach lub ogólnie na zewnątrz, nie jest zbyt wygodne, przypomniał mi się dom, i łóżko, ale sam wybrałem taką drogę. Nie mogłem tam zostać, chciałem dowiedzieć się kim jestem. Gdy już wstałem jak zwykle wykonałem znany mi rytuał, krzaczki i siku. Następnie zjadłem coś, po czym ruszyłem w dalszą podróż, szukając miasta, oraz jakiejś pracy, kierując się na pólnoc.
Jeśli jestem wstanie ujrzeć wschód słońca nie ma dla mnie większego problemu ze znalezieniem pulnocy, jeśli zaś nie jestem wstanie określić tego w ten sposób, rozglądam się sprawdzając jak rośnie mech. Choć cały czas szukam szlaku i trzymam się najbezpieczniejszej drogi.

Marcix

Słońce prawdopodobnie wzeszło gdzieś za drzewami, nie jesteś w stanie określić, z której strony rozświetla las. Na szczęście znasz więcej sposobów określania północy. Podchodząc do najbliższych drzew stwierdzasz, że mech rośnie od strony skał, tak więc wszystko wskazuje na to, że północ znajduje się za górami. W wiosce zawsze gadano, że w górach jest niebiezpiecznie. Stojąc z mokrym od rosy wełnianym kocem i torbą na plecach przed stromą ścianą nabierasz całkowitej pewności co do wiejskich przestróg. Inteligencja (której masz 6, a to przyzwoicie dużo) podpowiada ci, że może idąc w którąś stronę wzdłuż pasma górskiego uda ci się znaleźć dogodne miejsce do zaczęcia wspinaczki, o ile dalej zamierzasz iść na północ.

Xanxus

Podjąłem decyzje i jak narazie mam zamiar się jej trzymać. Kucam, w górach znajdują się zwierzęta, a takie spotkanie mogło by być nieprzyjemne, zdejmuje plecak i sprawdzam co mam wśrodku. Cały czas nasłuchuje otoczenie, gdy już dokładnie zbadam swoje wyposarzenie, kieruje się w prawo wzdłuż pasma górskiego.

Marcix

W plecaku znajdujesz rzeczy, które wpadły ci w ręce podczas gorączkowego przygotowywania się do ucieczki, czyli:

-stalowy nóż myśliwski (1-5, SIŁ 1, ZRĘ 3) 0,3 kg
-okrągły bochenek chleba x3 3 kg
-wędzona ryba 0,5 kg
-skórzana sakwa zawierająca 15 sztuk złota 0,1 kg + 0,15 kg
-krzesiwo 0,1 kg

Dookoła nie dostrzegasz niczego podejrzanego. Przed tobą skały, za tobą las, co jakiś czas przelatuje nad tobą jakiś ptak. Odwracasz się o 90 stopni w prawo, po czym kontynuujesz podróż. O ile dobrze pamiętasz, idziesz w kierunku przeciwnym do rodzinnej wioski, czyli zgodnie ze swoimi zamierzeniami. Niech się dzieje, co chce.

...

Po kilku minutach marszu przypomina ci się, że niesiesz w rękach koc. Dobrze, że nikt tego nie widział. Co prawda koc jest lekki, ale będzie tylko zawadzał we wspinaczce po skałach.

Xanxus

Cały czas rozglądając się szukam dogodnego miejsca do wspinaczki, oraz i nasłuchując zagrorzenia. Kucam poraz kolejny, chowam koc do torby zaś wyjmuję z niej nóż, przymocowuje go do pasa, aby w razie zagrożenia mieć się czym bronić. Po czym ruszam w dalszą drogę.

Marcix

Zabezpieczony w taki oto sposób kontynuujesz podróż wzdłuż stromych skał przez jakąś godzinę, jak nie więcej, aż do momentu, w którym pomiędzy skałami zauważasz niemalże niewidoczną z daleka ścieżkę prowadzącą do góry ostrymi zygzakami. Zwyczajne zrządzenie losu? Stroma ścieżka wygląda na uczęszczaną, ale raczej tylko przez zwierzęta. Nie jesteś pewien, czy aby na pewno to na twoje możliwości. To, co zostało wydeptane przez kopyta kozic lub łapki gryzoni może być nieodpowiednie dla twoich stóp.

Xanxus

Uśmiecham się lekko pod nosem, "nie ma życia bez ryzyka" myślę. Po czym udaję się po ścieżce, którą ujrzałem.

Marcix

Z początku z werwą, stopniowo oszczędniej, aż wędrując w transie, mijasz powoli następne skały, które stanowią tutaj większość krajobrazu. Gdy pierwsze krople potu spadają na ziemię, zaczynasz wątpić w to, czy dojdziesz na górę bez krótkiej przerwy. Torba robi się coraz cięższa...

Xanxus

- Ah, no jak tak dalej pójdzie, to niedługo padnę - mówię sam do siebie.
Idę jeszcze kawałek rozglądając się i szukając miejsca gdzie mógł bym odpocząć. Jeśli takowe znajduję, siadam i odpoczywam przez jakieś 30 minut, regenerując siły oraz, spożywając posiłek(pół bochenka chleba).

Marcix

Siadasz na najmniej ostrej skale, jaką tylko udało ci się w pobliżu znaleźć. Podświadomie wybierając bohenek dochodzisz do wniosku, że ryba może przydać ci się w razie ataku jakiegoś leśnego czy górskiego drapieżnika. Gdy już się nasyciłeś, odczuwasz, że chleb był trochę za suchy. Warto by było go czymś popić, ale z roztargnienia zapomniałeś zabrać ze sobą wodę, lub chociaż jakiś trunek... Nie mniej jednak odzyskałeś siły na dalszą wspinaczkę, oraz wytłumaczyłeś sobie kilka kwestii. Gdy już zająłeś się własnymi sprawami, odważasz się rzucić okiem w dół. Jesteś wyżej, niż ci się wcześniej wydawało. Wystarczy małe potknięcie, a możesz stoczyć się w dół i stracić życie. Ta myśl cię przeraża, nerwowo przełykasz ślinę, co skromnie, ale zaspokaja twoją potrzebę pragnienia.

Xanxus

Jestem lekko przerażony, przytulam się do ściany, aby stać jak najdalej spadku, i idę w dalszą drogę, cały czas rozglądam się szukać jakiegoś strumienia górskiego. Z tego co pamiętałem, z dawien dawna, woda górska nadaje się do picia. Rozglądam się i nasłuchuje, każde zejście z góry, lub widok miasta z daleka, może pomóc mi dokładnie określić kierunek dalszej podróży.

Marcix

Jesteś już dostatecznie wysoko, żeby spoglądać na czubki najwyższych iglastych drzew, ale nie jesteś w stanie zobaczyć cokolwiek innego. Nie słyszysz również żadnego źródła, poranny hałas powodowany przez ptaki prawdopodobnie zagłuszyłby szmer wody, nawet gdyby jakiś strumień spływał nieopodal. Gdy wejdziesz na sam szczyt, nie znajdziesz już żadnego strumienia, ale przynajmniej będziesz widział okolicę. Nie możesz się zdecydować, czy szukać wody, czy kontynuować podróż na górę.