Sesje RPG

Marcix

Wszyscy, czyli Dargo, za nim Kairai, a następnie Kizker wchodzą do lasu. Nic specyficznego, zagęszczenie drzew na 20 metrów widoczności. Wszystkie z drzew to drzewa liściaste, stąd pod waszymi stopami szmer liści. Drzewa w większości nie przekraczają parunastu centymetrów promienia, wiele z nich to młode drzewka padające pod paroma ciosami siekiery, tudzież topora. Prześladuje was tylko myśl o tym, co mogło kryć się w jaskini i czy ma do was jakąś sprawę...

Dargo

Idę cały czas przed siebie rozglądając się uważnie dookoła.
-Cholera... Przecież musi tu gdzieś być jakaś droga albo szlak...-

Kairai

Idę wciąż za elfem rozmyślając o tym co mogło być w tej jaskini. *A jeśli to tamten człowiek z którym rozmawiał ork??* Myślałem spoglądając przez chwile za siebie.

Marcix

Najbliższe 5 minut drogi wraz z resztą przekonują cię do tego, że nie znajdziesz szybko drogi ani szlaku. Tymczasem robisz się coraz bardziej głodny.

Kizker robi się głodny. Już na początku całej akcji miałeś ochotę wrzucenia czegoś na ząb. To tylko kwetsia czasu zanim poskręca ci żołądek.

... Podczas, gdy Kairai w ogóle nie czuje głodu. Może to tutejsze powietrze? Oglądając się za siebie nie zauważasz nic podejrzanego.

Dargo

Idę dalej rozglądając się dookoła. -Nie ma ktoś czegoś do jedzenia?- Pytam swoich towarzyszy nie przestając maszerować.

Evileq

-Tak ja mam 2 chleby. - Odpowiedziałem Elfowi maszerując ciągle za nim.

Kairai

Nie odzywam się ani słowem i podążam wciąż za elfem.

Dargo

-Czego nic nie mówiłeś?! Od dawna umieram z głodu... Daj mi jeden.- Powiedziałem do Kizkera zatrzymując się przed nim i wyciągając rękę po jedzenie.

Evileq

Zatrzymałem się po czym rozsunąłem plecak i dałem jeden chleb elfowi .

Kairai

Zatrzymuję się przed elfami i oglądam się do tyłu czy aby nikt za nami nie idzie.

Marcix

Wygląda na to, że nikt. Poza wami są tu tylko ptaki, których śpiew godowy słyszałeś przed niespełna paroma chwilami.

Problemem jet, gdzie teraz się udać. Będąc jeszcze na terenie wroga niebezpiecznie by było zostać w miejscu.

Dargo

Biorę chleb od Kizkera i zaczynam go konsumować ruszając w dalszą drogę.
-Musimy iść... Z pewnością nie jest tu jeszcze bezpiecznie...- Mówię do reszty gromady nie przestając maszerować i rozglądać się wokół za jakąś chociażby zwierzęcą ścieżką.
*Gdybyśmy znaleźli jakąś ścieżkę leśnych zwierząt, z pewnością prowadziłaby ona do rzeki, a gdzie jest rzeka, musi być też jakaś pobliska osada albo i miasto.*

Marcix

Idąc przez nieco dłuższy czas docierasz wraz z resztą do leśnego osuwiska. Korzenie przekrzywionych drzew, które rosły niegdyś w miejscu spadku terenu brodzą wśród grząskiej ziemi pokrytej mchem i porostami. Kształt osuwiska jest nieco podobny do półkola, w którego środku właśnie się znajdujecie.

Dargo

W miarę możliwości, podchodzę blisko brzegu osuwiska i zaglądam na dół, a następnie dookoła.

Marcix

Ciężko stwierdzić, gdzie zaczyna się granica osuwiska. Wchodzisz na grząską ziemię, która pod naciskiem twoich nóg zamienia się miejscowo w śliską breję. Brak odpowiedniego tarcia i pochyłość terenu robią się niebezpieczne, szczególnie dlatego, że podjąłeś akcję wychylenia się do przodu. Teraz, gdy patrzysz z samej góry, osuwisko wydaje się nieco większe. Nagła zmiana odległości, na którą patrzysz zaburza nieco twój zmysł równowagi, tak samo jak pozostałe czynniki. Nagle twoja stopa wysunięta bardziej do przodu zaczyna wolno zjeżdżać w dół. To tylko kwestia sekund, zanim stracisz panowanie nad swoim ciałem.