Sesje RPG

Marcix

Wchodzisz do podłużnej, nielichych rozmiarów izby, będącej połączeniem kuchni, jadalni oraz sypialni. Już tu wcześniej byłeś. Mężczyzna zakłada na siebie koszulę, która chwilę wcześniej leżała rozwieszona na krześle przy jednym z łóżek (tym najbliżej okna, które jest w tej samej ścianie co wejście). Następnie bierze to samo krzesło, i przystawia je do stołu stojącego pośrodku pomieszczenia od twojej strony. Sam podchodzi do krzesła po drugiej stronie prostokątnego stołu, mówiąc:
-Siadaj, opowiedz mi, z czym przychodzisz.

Dargo

Siadam wygodnie na krześle patrząc się przez cały czas na gospodarza. -Słyszałem, że w wiosce macie problem z bandytami. Chcę się dowiedzieć więcej na ten temat, a tylko z Tobą udało mi się zamienić kilka sensownych zdań więc pomyślałem, że przyjdę z tym do Ciebie. Jeżeli wiesz coś więcej, np czego szukają w waszej wiosce, co ich najbardziej interesuje, kim jest ich herszt albo kto bym ich ostatnią ofiarą, to bardzo bym był wdzięczny gdybyś podzielił się ze mną tymi informacjami.-

Marcix

Gospodarz siada wraz z tobą. Po wysłuchaniu cię, odpowiada:
-A więc to tak. Szukasz kłopotów. Ostrzegam, że porywasz się z motyką na słońce.- nagle zmienił zdanie -Zresztą, co mnie to obchodzi. Jeżeli masz zamiar poświęcać zdrowie, a może nawet i życie w sprawach naszej wioski, to widocznie jesteś pewien, tego, co robisz. Powiem ci wszystko, co wiem na ten temat.- odchrząknął -Od kiedy umarł nasz król, a tron objął jego siostrzeniec (z braku potomstwa, jego jedyny syn zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach), co było około trzech miesięcy temu, polityka w kraju sprzyja tylko tym, którzy mają duże wpływy. Najbardziej dotyka to chłopów, o których nowy władca troszczy się najmniej. Książe obraca się wśród podejrzanych typów, a jego doradcy posługują się nim, aby zdobyć pieniądze, które w znacznej mierze idą do ich kieszeni. Jak dla mnie jest on za młody i głupi, aby sprawować rządy w kraju i prowadzić jakiekolwiek działania wojenne skierowane przeciw orkom. Przez Ithalana, bo tak mu na imię, najbiedniejsi są zmuszeni do schodzenia na poziom kryminału. Prawo krajowe jest niemożliwie naginane, a scentralizowana władza w ogóle się tym nie interesuje. Jedynie stolica jest względnie bezpiecznym miejscem, chociaż często to strażnicy zachowują się jak bandyci. Możesz zostać zabity za nic.
Takie rozhuśtane królestwo sprzyja oprychom, więc nie dziwota, że jesteśmy przez nich nękani. W dodatku nasi ludzie nigdy nie parali się rzemiosłem wojennym, więc to tylko kwestia czasu, kiedy nikogo tu już nie będzie. Co do samych rzezimieszków, ich działalność jest zorganizowana, a incydenty zdarzają się średnio co 2-3 dni. Od drobnych kradzieży po włamania i morderstwa. Ich przywódcą jest tak zwany "Szrama". Nikt nie wie, kim on jest.
Chcesz, możesz się tym zająć, ale ja do tego nie przyłożę ręki. Jeszcze jedno, nie mów nikomu, że ze mną rozmawiałeś. Najlepiej w ogóle u mnie się nie pojawiaj. Być może już wiedzą, że u mnie nocowałeś, a ja nie chcę obudzić się z poderżniętym gardłem. To tyle.

Dargo

-Tak jak obiecałem, po rozmowie nie zobaczysz mnie więcej na terenie swojego gospodarstwa. Co prawda będę się zapewne kręcił jeszcze przez jakiś czas w wiosce, ale nie zdradzę nikomu, że w ogóle kiedykolwiek się spotkaliśmy. Powiedz mi jeszcze tylko kim były ostatnie ofiary rabusiów i kiedy ostatni incydent miał miejsce.- Widziałem, że gospodarz nie ma już ochoty na rozmowę, więc też chciałem zakończyć ją jak najszybciej i się wynosić. Musiałem jednak zdobyć chociaż podstawowe informacje.

Marcix

-Z poważnych rzeczy? Pomijając drobne występki, ostatnio pobito syna rzeźnika, słyszałem też o jakimś gwałcie... Szczegółów nie pamiętam, ale wystarczy że pokręcisz się po centrum wioski w nocy, a na pewno spotkasz podejrzane typy.

Dargo

Podniosłem się z krzesła pozostawiając na stole 5 złotych monet. Nic więcej nie mogłem zaoferować. -Dziękuję Ci jeszcze raz za wszystko.- Powiedziałem lekko się kłaniając po czym wyszedłem z budynku a następnie całkiem poza teren gospodarstwa kierując się w stronę centrum wioski. Zamierzałem zorientować się jakie zakłady są w pobliżu i zorientować się gdzie mógłbym zacząć swoje poszukiwania.

Marcix

Mężczyzna uśmiecha się. Po pożegnaniu udajesz się na centralny plac. Podczas podróży mijasz stragan z warzywami i owocami, oraz paru wieśniaków.[/quote]

Dargo

Zachodzę do warzywniaka aby porozmawiać ze sprzedającą tam osobą i dostać chociaż najmniejsze informacje które mogłyby mi się przydać.
-Dzień dobry. Czy możesz mi pomóc i wskazać drogę tutejszego rzeźnika?- Powiedziałem prosto, gdyż pomyślałem, że najlepiej będzie porozmawiać z samą ofiarą, gdyż ta na pewno będzie wiedziała dużo więcej od zwykłych miejscowych plotkarzy.

Marcix

-A kupić coś nie ła... Aaa, to ty. Jeszcze tu się kręcisz. Rzeźnika znajdziesz chyba za piątym gospodarstwem przechodząc przez centralną część wioski...- sprzedawczyni udziela ci jeszcze paru wskazówek -... a dalej to już prosto. Poradzisz sobie?

Dargo

-Myślę, że tak. Dziękuję bardzo.- Kłaniam się lekko i odchodzę w kierunku wskazanym mi przez sprzedawczynię.

Marcix

Docierasz na miejsce. Po przejściu przez dziedziniec z uklepanej ziemi zatrzymujesz się przed twoim celem, mianowicie przed dobrze wykończonym budynkiem o murowanych fundamentach wykładanych okrągłymi, jasnoszarymi kamieniami. Podobnymi do tych, jakie widziałeś przy rzece. Do domu prowadzą murowane stopnie, a nieopodal stoi mała szopa z ociekającym krwią pniakiem obok, w który jest wbita równie zakrwawiona siekiera.

Dargo

*Po pniaku i siekierze nie trudno się domyśleć kto tu mieszka.- Pomyślałem podchodząc do drzwi. Gdy do nich doszedłem, zapukałem 3 razy mocno o drzwi i czekałem aż ktoś mi otworzy. Spodziewałem się, że ofiara zapewne nie będzie chciała rozmawiać, bo kto by chciał obcej osobie od razu powiedzieć, jak ktoś go pobił...

Marcix

Żadnej reakcji. Drzwi nadal są zamknięte, nie słyszysz nawet zza nich najlżejszych odgłosów. Przynajmniej słońce cię ogrzewa, jednak nie przepadasz za jego blaskiem.

Dargo

*Może jest w szopie...* Pomyślałem i ruszyłem w kierunku szopy z zamiarem zapukania w drzwi.

Marcix

Okazuje się, że szopa takowych nie ma. Dla twoich porażonych przez światło dnia oczu ciemność pomieszczenia wydaje się nie do przebicia. Jednakże po chwili zauważasz w jego głębi wznoszący się powoli błysk stali...