Sesje RPG

Dargo

Leżysz z zamkniętymi oczyma na jakiejś twardej powierzchni i jesteś cały mokry. Przez cały czas masz jednak wrażenie, że ktoś jest obok ciebie. Po kilku sekundach zostajesz silnie uderzony w twarz, co skutkowało obróceniem twojej głowy na bok. Ciosy powtarzają się w mniej więcej regularnych odstępach czasowych, które miotają twoją głową na prawo i lewo. W międzyczasie słyszysz powtarzający się tekst:
-Ty idioto! Ocknij się wreszcie!-
Oczywiście osoba wypowiadająca je, nie stroniła od przekleństw i wulgaryzmów, które zgorszyły by nie jedną osobę. Razy na twoją twarz nie ustępowały na dłuższą chwilę, a osoba która je zadawała najwidoczniej nie zamierzała być delikatna, co w niedługim czasie (o ile tego w porę nie przerwiesz) mogło zakończyć się posiniaczeniem i opuchlizną.

Marcix

Podkurczam nogi i wyciągam ręce w kierunku głowy.
-AŁA! I kto tu jest idiotą! Opanuj się!- to mówiąc podnoszę powieki i niepewnie obracam głowę w kierunku głosu. Jednocześnie próbuję sięgnąć myślami do najbliższej przeszłości w celu przypomnienia sobie, z jakiego powodu jestem bity.

Dargo

-No na reszcie!- Mówi postać która jeszcze przed chwilą okładała cię po twarzy. Gdy otwierasz oczy, okazuje się, że jest to człowiek średniego wzrostu o czarnych włosach spiętych w kucyk i przysłoniętym lewym okiem niczym pirat. Uśmiecha się ukazując pewność siebie. -Myśleliśmy już, że faktycznie się utopiłeś. Ty mały gnojku zawsze porywasz się na coś czemu możesz nie podołać...- Dodaje to widocznie ciesząc się, z twojego "powrotu".
-Mały jednak żyć?!- Dobiega do ciebie gruby a zarazem dziecinny głos z drugiego końca pomieszczenia, po czym słyszysz kroki jakby coś wielkiego zbliżało się do ciebie. Odruchowo ze strachu odwracasz głowę w kierunku nowego źródła dźwięku i od razu widzisz parę wielkich łap które łapią cię mocno i przytulają to wielkiego brzuszyska. -Ja cieszyć, że mały żyć!- Mówi postać przyciskająca cię do swojego brzucha.
-Zostaw go bo zaraz go udusisz i już nie będzie żyć...- Dodaje trzeci głos, tym razem kobiecy, dobiegający zza ciebie.

Marcix

Opierając się o gruby brzuch próbuję wstać na nogi (o ile łapy nie przyciskają mnie za mocno), po czym przyglądam się pozostałym postaciom i otoczeniu.
*Chyba jestem wśród przyjaciół..?* - pomyślałem.

Dargo

Postać okazuje się być dużo większa od ciebie, gdyż kiedy szukasz po omacku gruntu pod nogami, nie udaje ci się go znaleźć. Na polecenie kobiety, zwalnia on jednak uścisk, a ty spadasz na tyłek tuż przed grubaskiem, który okazuje się być czymś na wzór ogra, z wielkim brzuchem jednym rogiem na czubku łysej głowy, a jego jedynym odzieniem była przepaska w pasie, która poniekąd przypominała spódniczkę. Kobietą zaś okazała się być piękna elfka, z dużymi piersiami, które od razu rzucały się w oczy poprzez jej skąpy strój i piękną figurę. Elfka siedziała właśnie przy drewnianym stole, podpierając się o niego i spoglądała na ciebie i ogra z lekkim zażenowaniem.
-Długo jeszcze będziecie się przytulać moi kochanie?- Powiedziała jakby chciała was wyśmiać.

Marcix

-To zależy od niego. Co to za bydlę? Gdzie ja jestem? Kim wy jesteście?- odpowiadam, tym razem już wstając o własnych siłach i miarkując dystans pomiędzy mną a wielkim brzuchem, jak również dalej rozglądając się w celu ustalenia mojego położenia w tym nieznanym mi miejscu.

Dargo

-Widzę, że faktycznie nieźle oberwałeś... Mam nadzieję, że szybko wróci ci pamięć, chociaż nie sądzę, żebyś chciał pamiętać ostatnią dobę...- Zaczął człowiek z zasłoniętym okiem który jeszcze przed chwilą lał cię po twarzy. -To "bydle" jak go nazwałeś...- W tym momencie pokazuje palcem na zwalistego ogra, który miał minę jakby zaraz miał się rozpłakać (widocznie wziął bardzo do siebie nazwanie go w ten nieprzyjemny sposób) -...jest Grang. Jest ogrem i pilnuje naszej kryjówki. Shandris jest genialną łuczniczką i najzwinniejszą skrytobujczynią jaką znam.- Wskazuje na elfkę która posyła ci buziaka. Na sam jej widok, masz wrażenie, że temperatura twojego ciała wzrasta kilkakrotnie. -Ja natomiast jestem Delros i można ująć, że kieruję naszą całą gromadką... No i jeżeli tego też nie pamiętasz to jesteśmy płatnymi najemnikami i złodziejami. Ty za to jesteś jednym z lepszych kieszonkowców w okolicy, o ile jeszcze pamiętasz jak to się robi, bo po tym jak skończyłeś ostatnio, to nie dziwne by było jakbyś zapomniał o czymkolwiek co działo się wcześniej...- Odpowiada trochę zamyślony i z dziwnego powodu zaczynając się śmiać za każdym razem jakby sobie coś przypomniał.
Miejsce w którym się zaś znajdujesz z całą gromadką, zupełnie do siebie nie pasujących postaci, jest ciemne pomieszczenie z czarnego kamienia. Na każdej z czterech ścian wisi pochodnia, która nieznacznie rozświetla wnętrze, a i tak samo w każdej ścianie znajdują się drzwi prowadzące do jakiś innych pomieszczeń. Całość bardzo przypomina jakieś lochy. W samym pomieszczeniu nie znajduje się zbyt dużo mebli. Jedynie jedno krzesło i stół przy którym siedzi elfka, oraz coś w rodzaju ławki bez oparcia na której jeszcze chwilę temu leżałeś.

Marcix

-A to miejsce?- mówię, zaglądając w każde z czterech przejść -Zupełnie go nie kojarzę. Tak w ogóle to co się działo ostatnimi czasy?- jednocześnie staram się nie spoglądać na elfkę. Dla uspokojenia.

Dargo

-Jesteśmy w starych nieużywanych lochach w środku lasu nieopodal miasta. Każde z drzwi prowadzi gdzie indziej. Te na wprost ciebie prowadzą do schodów, które z kolei prowadzą na powierzchnię. Te za tobą to nasz skarbiec. Nie próbuj nawet wchodzić bo klucz jest schowany... Po twojej prawej masz sypialnię, a po lewej jest prowizoryczna sala treningowa z kukłami na których można ćwiczyć i kilkoma skrzyniami i zamkami żeby podszkolić się w otwieraniu zamków.- Odpowiada ci Delros znów się uśmiechając. -A co do ostatniej doby, to po tym jak spiliśmy się w knajpie zeszłej nocy razem z Hurimm, krasnoludem który zajmuje się zaopatrywaniem nas w różne towary, ty postanowiłeś przekonać nas, że jesteś najlepszym kieszonkowcem na świecie. Założyliśmy się i poszedłeś do nadbrzeżnej wierzy pobliskiego arcymaga z wiadomym zamiarem... Skończyło się na tym, że pierwszy raz w życiu widziałem, żeby żywa istota zrobiła 48 kaczek po morzu!- W tym momencie wybucha śmiechem nie mogąc się powstrzymać. Po czym dalej kontynuuje śmiejąc się z ciebie. -Ledwo cię wyłowiliśmy i dobrze, że w ogóle przeżyłeś. A tak w ogóle to wisisz mi 250 sztuk złota... Pamiętaj, że co jak co ale zakłady, nawet po pijaku, traktuję bardzo poważnie.-

Marcix

-250? Oszalałeś? To nie fair, pewnie ty byłeś bardziej trzeźwy ode mnie...- następnie zwracam się do całego grona:
-Mamy coś w planach? Muszę odrobić jakoś te 250 sztuk.

Dargo

-Jak na razie nie mamy żadnych zleceń skarbie więc masz trochę czasu na odrobienie długu. Tylko pamiętaj żebyś bardziej uważał na siebie.- Po wypowiedzeniu ostatniego zdania mruga do ciebie jednym okiem i lekko się uśmiecha.
-Pamiętaj tylko, że wiecznie bezrobotni nie będziemy...- Dodaje człowiek.

Marcix

-Mam taką nadzieję.- odpowiadam z uśmiechem, po czym odwracam się do ogra -A, i bardzo Cię przepraszam, um... Grang. Nie wiem, co we mnie wstąpiło. Ty być już wesoły?- obserwuję jego zachowanie, aby ominąć bardziej lub mniej przyjemną reakcję z jego strony.

Dargo

-Taaaak!- Krzyczy ogr z uśmiechem na twarzy i odruchowo wyciąga do ciebie ręce alby znów cię przytulić. W ostatniej chwili się jednak opamiętuje, staje jak wryty, opuszcza swobodnie ręce. -Grang być głodny...- Po czym odwraca się jak gdyby nigdy nic idzie w kierunku sypialni. Najwidoczniej zostawił tam coś do zjedzenia.

Marcix

Udaję się do sali treningowej, ułamek sekundy przed zniknięciem elfce z oczu rzucam w jej kierunku krótkim spojrzeniem.
*Zobaczę, czy nie straciłem moich umiejętności...*

Dargo

Wchodząc do sali treningowej, zauważasz trzy słomiane kukły z domalowanymi twarzami i małymi sakwami przywiązanymi mniej więcej na poziomie pasa człowieka. Ty jednak jesteś niziołkiem więc sakwy są na poziomie twojej brody. Samo pomieszczenie nie jest duże i słabo oświetlone przez zaledwie 1 pochodnię. Pod ścianami znajdują się jednak jeszcze 4 skrzynie z zamkami różnych wielkości, co jednocześnie chyba miało reprezentować różny stopień trudności.