Sesje RPG

Oczekuję spokojnie, aż krasnoludy się zatrzymają, wtedy podnoszę lekko głowę by połapać się gdzie się znajduję.

Czekam, aż zostaniemy z krasnoludem sami gdzieś przy lesie.

(Neta nie miałem, sorka. Witam ponownie.)

Leżę w bezruchu.
*Wreszcie coś inteligentnego wpadło im do tych kudłatych pał...*

Czekam...

Podchodzę do posągu i szybko oglądam go z każdej strony, a także szturcham dzidą. Kiedy krasnoludy wchodzą do wioski i spostrzegają mnie, wbijam sobie dzidę pod lewe żebra, żeby nie zabiło mnie komple ...

Podbiegam szybko po dzidę. Szukam wzrokiem kryształu, który mógłby się znajdować w posągu na środku wioski.

Wbiegam do osady. Szukam jakiegoś ostrego przedmiotu, którym mógłbym przebić jakąś część ciała, by udać, że się zabiłem lub zabito mnie.

Podnoszę się do pozycji klęczącej i zdzielam najbliższego mnie krasnoluda w brzuch, po czym odbijam się mocno od ziemi i uciekam w stronę wieży.

Skulam się na ziemi i zasłaniam głowę obiema, całymi rękami.
- Panie!... Panie... - Krzyczę udając płacz.

*Kurwy syny głupie...*

- Panie... Ja potwora uciekającego widziałem! Ja pomóc próbowałem... ale... - Ponownie kończę zdanie serią kaszlnięć.

Po mnie Cerber, więc na Cerbera głos Very Happy

*Idioci...*
- Panie! Ja ...- Przerywam moją odpowiedź kaszlem, po czym siadam na ziemi i przez dłuższą chwilą udaję, że próbuję wychrząkać wszystko z gardła, a jeżeli krasnolud nadal przy mnie stoi, ...

- Panie! Ja widziałem jak ten potwór dzieci rozszarpywał! Ja pielgrzymem jestem, a szukałem noclegu bo tamci czarodzieje niegościnni bardzo. - Schylam głowę - Wybacz mi panie, że nikogo nie zdążyłem ...

- Panie... Ni to był dzik, takie do wilka podobne o dzika budowie! Charczało jak świnia! Szybkie było! Panie! Tamtędy poszło! - Wskazałem ponownie las.

- Panie! Potwór! Tam poszedł! Próbowałem ratować! - Wskazałem dłonią w głąb lasu.